Voor menig Maastrichtenaar is De Eiffel, bestaande uit drie geschakelde fabrieksgebouwen uit de eerste helft van de twintigste eeuw, een iconische blikvanger in de stad. De langwerpige vorm van de panden, de betonnen vloeren en stalen kolommen herinneren aan de tijd dat hier toiletpotten en wastafels op rails door de hete ovens werden gereden. Met de vestiging van The Student Hotel Maastricht is die geschiedenis allerminst uit het gebouw verdwenen. Sterker nog: ze wordt op talloze plekken in het interieur benadrukt. Daartoe werkte The Invisible Party, zoals ze dat doet met elke klant, nauw samen met The Student Hotel. De identiteit van het hotel werd door het ontwerpbureau vertaald naar een speelse ruimte waar heden en verleden samenkomen.
Dit betekent dat zowel het industriële karakter van het gebouw als de veelkleurige, grafische identiteit van The Student Hotel gezamenlijk als een rode draad door de publieke ruimtes van het hotel lopen. Een rauwe fabrieksomgeving met een in de lengte gerichte indeling zo intiem en warm mogelijk maken – dat was de grootste uitdaging. Om dat te bereiken werkte The Invisible Party met niveauverschillen en zachte materialen. Door het hele hotel heen hangen banners en gordijnen van een half doorzichtige stof die de hoge fabrieksruimten breken en zachter maken zonder ze aan het oog te onttrekken. Alle publieke ruimtes in The Student Hotel fungeren met behulp van kleurig gestoffeerde meubels, behang, tapijten en room dividers gevuld met sanitair porselein nadrukkelijk als knusse ontmoetingsplekken voor de tijdelijke bewoners. The Invisible Party dook in de archieven in om weer boven te komen met oude decoratiepatronen van Sphinx. Die werden bewerkt en geactualiseerd en vervolgens gebruikt voor onder andere de patronen en illustraties op de muren, glazen wanden en banners. Contrasterend met die decoratieve designs ontwierp de studio een aantal abstracte patronen, zoals grafische brushstrokes op het glas bij de trappenhuizen en het strakke ‘candy stripe’-dessin in de vide.
Zo komen twee verhalen bij elkaar: dat van de oude Sphinx-fabriek en het nieuwe hotel. The Invisible Party verbeeldde beide verhalen in een helder en aantrekkelijk interieurplan, dat tot uiting komt in zowel de grote lijnen als de details.