Het interieur als verlengde van de stad
Tijdens de eerste en sprankelende bijeenkomst met de organisatie, bij ons op kantoor in Rotterdam, hebben we al discussiërend het thema voor HIP 2020 geformuleerd: het interieur als verlengde van de stad.
Met als kernvragen: Op welke manier staat het interieur in verbinding met de veeleisende én inspirerende diversiteit van de stad? En: Hoe draagt het interieur bij aan bedachte en onverwachte ontmoetingen en hoe stimuleert het sociale duurzaamheid?
Bij deze bespreking werden er al geen handen meer geschud, maar werd nog geen 1,5m afstand bewaard. Het was een van de laatste bijeenkomsten op ons kantoor. Het gerucht gonsde door het gebouw: “er zijn Brabanders binnen!” Destijds onze Nederlandse brandhaard van Corona.
We wisten toen geen van allen, wat wij allen nu zo goed weten. De wereld implodeerde. Eenieder trok zich per direct terug in zijn eigen bubbel. Sommigen, heel tragisch, in een bubbel van leed verdriet. En anderen, meer fortuinlijk, in één van rust en contemplatie.
Wat houden we over aan deze bizarre tijd? Hoe kijken we er over een jaar of 10 naar terug?
Persoonlijk hoop ik op méér dan een verzameling hippe mondkapjes en permanente thuiswerkplek. Hoewel de situatie me tot de meest fantastische werkomgeving noodde: ik deel mijn eenpersoons kantoor met de (reeds geoogste) radijzen en opkomende tomaten. Een omgeving met meer daglicht, contact met het wisselend weer en directer zicht op de (stadse) natuur kan ik me niet voorstellen! Ik heb spontaan groene vingers en voel direct de drukte van me afglijden. Waarom is dit nog niet de Nieuwe Standaard?
Ik hoop dat we selectiever zullen gaan zijn in hoe we met elkaar omgaan, waar we werken, waar we heen gaan en waar we onze energie in steken, letterlijk en figuurlijk. We moeten toch van het momentum gebruik maken om onze gewoonten blijvend bij te stellen en zo bij te dragen aan een betere omgeving; op welke schaal dan ook.
En wat betekent Corona voor het interieur, nu ‘buiten het nieuwe binnen is’? Waar blijft de sociale duurzaamheid met nieuwe termen als ‘social distancing’? In hoeverre kunnen we het nog over spontaniteit en onverwachte ontmoetingen spreken met een woud aan linten en verbodsborden in onze verblijfsgebieden? Over wat voor interacties hebben we het met anderhalve meter afstand en eenrichtingverkeer? Het Nieuwe Normaal is allesbehalve normaal. Daar zullen nieuwe, inventieve en inspirerende oplossingen voor moeten worden bedacht. Een prachtige en urgente uitdaging!